حَدَّثَنِي بَعْضُ بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ قَالَ قَدِمَ عَلَيْنَا عَلِيُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ فِي بَعْضِ تِلْكَ الْمَوَاسِمِ قَالَ فَسَمِعْتُهُ يَقُولُ حَدَّثَنِي أَبِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسٍ عَنْ أَبِيهِ الْعَبَّاسِ
أَنَّهُ أَتَى رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَا عَمُّكَ كَبِرَتْ سِنِّي وَاقْتَرَبَ أَجَلِي فَعَلِّمْنِي شَيْئًا يَنْفَعُنِي اللَّهُ بِهِ قَالَ يَا عَبَّاسُ أَنْتَ عَمِّي وَلَا أُغْنِي عَنْكَ مِنْ اللَّهِ شَيْئًا وَلَكِنْ سَلْ رَبَّكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ قَالَهَا ثَلَاثًا ثُمَّ أَتَاهُ عِنْدَ قَرْنِ الْحَوْلِ فَقَالَ لَهُ مِثْلَ ذَلِكَ
Bənu Əbdül-Müttəlibdən bəziləri mənə dedilər ki, Əli ibn Abdullah ibn Abbas həmin fəsillərin birində yanımıza gəldi. Mən onun belə dediyini eşitdim: “Atam Abdullah ibn Abbas atası Abbasın rəvayətinə əsasən mənə dedi ki, o, Allahın Elçisinin (sallallahu aleyhi və səlləm) yanına gəldi və dedi: “Ey Allahın Rəsulu, mən sənin əmininəm, qocaldım, vaxtım yaxınlaşır. Ona görə də mənə bir şey öyrət!” Allah onun vasitəsilə mənə fayda versin. O dedi: "Ey Abbas, sən mənim əmimsən və mən sənə Allah yanında heç bir fayda verə bilmərəm. Amma Rəbbindən dünya və axirətdə bağışlanma və rifah dilə". Üç dəfə dedi, sonra ilin axırında yanına gəldi və eyni sözləri ona dedi.