عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ أَنَّ رَجُلاً جَاءَ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَىُّ الدُّعَاءِ أَفْضَلُ ؟ قَالَ :« سَلْ رَبَّكَ الْعَافِيَةَ وَالْمُعَافَاةَ فِى الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ » . ثُمَّ أَتَاهُ فِى الْيَوْمِ الثَّانِى فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ أَىُّ الدُّعَاءِ أَفْضَلُ؟ فَقَالَ لَهُ مِثْلَ ذَلِكَ ثُمَّ أَتَاهُ فِى الْيَوْمِ الثَّالِثِ فَقَالَ لَهُ مِثْلَ ذَلِكَ . قَالَ: « فَإِذَا أُعْطِيتَ الْعَافِيَةَ فِى الدُّنْيَا وَأُعْطِيتَهَا فِى الآخِرَةِ فَقَدْ أَفْلَحْتَ
Ənəs ibn Malikdən rəvayət olunur ki, bir nəfər Peyğəmbərin (sallallahu aleyhi və səlləm) yanına gəlib dedi: Ey Allahın Rəsulu, hansı dua daha yaxşıdır? O dedi: “Rəbbindən dünya və axirətdə rifah və əmin-amanlıq dilə”. Sonra ikinci gün onun yanına gəlib dedi: Ey Allahın Rəsulu, hansı dua daha yaxşıdır? O da eyni şeyi ona dedi, sonra üçüncü gün onun yanına gəlib eyni sözləri ona dedi. Buyurdu: “Əgər sənə dünyada rifah verilmişsə və axirətdə də verilmişdirsə, nicat tapmısan”.